Ik heb wat in in de volksmond een klapvoet heet, het gevolg van een beroerte waardoor een gedeelte van de spieren van het onder- en bovenbeen helaas verlamd is geraakt. Hulpmiddel is een brace, een enkelvoetorthese die mijn voet horizontaal houdt. Dit, in combinatie met stevige schoenen, maakt het voor mij in staat om toch […]
“Schei nu uit met dat gezeur! Met je lamme hand. En dat die zo verkrampt ’s nachts. Het is zo, jammer, maar nu verder. En met je verlamde been. Dat je volle voetbalkuit weggeslonken is tot een een klein sprietje vezels. Dat ziet toch niemand onder die pijpen. En het wordt gecompenseerd door je EVO. […]
Het is 2007 en ik heb een beroerte gehad. Ik schaam mij dood. Niet voor een paar echte vrienden, maar de mensen daar net buiten. De buren, mijn collega’s, de mensen die je gemakshalve ook vriend noemt maar waarover je twijfelt of dat vrienden of kennissen zijn, de meisjes achter de kassa van de supermarkt. […]
“Waarom wil je eigenlijk positief denken? Ik word gek van al die blije eikels die alles de positieve kant opduwen, jij hebt die neiging ook wel eens”. Zo, die komt binnen. Hij kijkt er een beetje getormenteerd bij, of verzin ik dat om de aandacht weer naar hem te verleggen? Ik zit een excuus te […]
Het gebeurde op Twitter: mijn ontmoeting met een held! Nadat ik met één hand mijn fietsband had geplakt (zie vorige blog), vertelde ik vol trots over mijn ‘heldendaad’ en riep lezers op hun heldendaad te delen. Via Twitter kreeg ik ineens een bericht van Heleen: Na het lezen van de volgende tweet, vermoed ik dat Heleen […]
Ik klim moeizaam omhoog. Nog een stuk omhoog, ik zie de top niet, omdat ik gefocust ben op waar ik mijn voeten zet. Zal ik hier gaan liggen en stilletjes sterven? “Doe niet zo gek” brom ik. “Hou vol, je bent er bijna.” Ik strompel verder, struikel bijna en dan… dan kijk ik omhoog, naar […]
