Aarzeling
Schumacher
Het nieuws wordt als een heuglijk feit gebracht in de boulevardpers. Michael Schumacher kan met zijn omgeving communiceren door met zijn ogen te knipperen. Hij gaat binnenkort naar huis! Op twitter verschijnen al gauw vreugdebetuigingen met de wens voor volledig herstel…
Zou hij kunnen lezen?
Hoe zou hij er nu uitzien?
Sterk vermagerd, schat ik in.
Hoe waren zijn reflexen gedurende de coma?
Heeft hij een halfzijdige verlamming?
Geert is het tegenovergestelde van bezig zijn
Allemaal vragen waarop ik geen antwoord ga krijgen. Ik vraag mezelf af, wat zou het toevoegen, die antwoorden?
Met zijn ogen knipperen, dus praten kan hij nu in ieder geval nog niet. Volgens de huidige medische wetenschap dient bij hersenletsel zoveel mogelijk therapie gedaan te worden in de eerste vier maanden, waarin het meeste spontane herstel plaatsvindt. De comaperiode heeft daar een negatieve invloed op omdat er dan geen therapie kan worden gevolgd, die dagen, weken en in Michael s geval maanden ben je kwijt.
Hoe zou zijn hersenscan eruit zien?
Geert is niet bezig met lotgenoten. Eigenlijk is Geert het tegenovergestelde van bezig zijn.
Dat in schril contrast met mij.
Die opmerking deed pijn
Ondertussen lees ik regelmatig stukjes tekst van mensen met hersenletsel en alleen het feit al dat ik stukjes tekst van deze mensen lees, betekent dat zij qua beperkingen niet te vergelijken zijn met mijn man.
Zal Michael Schumacher ooit nog een mate van zelfredzaamheid weten te bewerkstelligen?
Laatst zei iemand dat het herstel ook afhangt van iemands wilskracht. Die opmerking deed pijn, alsof Geert door eigen zwakte is uitgekomen op de Geert die hij nu is. Heeft Michael Schumacher een betere kans omdat hij een grotere strijder is?
Bewijs
Of is het misschien wel mijn schuld?
Te liefdevol, te geduldig, te toegeeflijk?
Hij is bewonderenswaardig happy met al zijn beperkingen.
ik weet niet meer hoe ik hier kom :-),maar zag de Max uitzending en vindt je een prachtig mens en jullie een even prachtig stel. Ben zelf jarenlang mantelzorgster geweest,andere aandoening (vader dementie),maar elke dag was er minder zelfredzaamheid en zwaardere zorg. Je man boft met jou en jij met hem ,zo zag het eruit . Mensen kunnen soms van die wrede opmerkingen maken mbt wilskracht…mijn gezondheid is na het verplegen flink aangetast geraakt en wilskracht heeft met herstel zo weinig te maken. Schuld kan er ook nooit zijn.Genezing is van veel afhankelijk en er is nog onontgonnen gebied. Jullie doen al het mogelijke al lijkt me ,en méer door de enorme liefde en positiviteit. Ik heb zoveel wonderlijke ervaringen van mensen gehoord dat ik mbt genezen altijd blijf geloven in mogelijkheid van herstel.Ik wens jullie alle geluk en verder herstel voor hem,intussen hebben jullie een liefde die geluk uitstraalt,ondanks beperking ,en dat is zo mooi.
Ik heb de mooie woorden overgebracht Karlein.
Ik kwam je weer tegen 4 jaar na je beroerte. Inmiddels is het 7 jaar na … En ik kan zeggen. Je spraak is de afgelopen drie jaar vooruit gegaan. Je loopt ineens veel meer (korte) stukken zonder stok. Ook waar niet alles effen licht. Je bent minder moe. Dus in de periode van 4-7 jaar na de beroerte is Siemon nog steeds op verschillende terreinen vooruit gegaan.
oef, dat is een zeer grove uitspraak, eentje waar ik boos van word: “dat het herstel ook afhangt van iemands wilskracht.”Ik heb er zo’n gruwelijke hekel aan als mensen goed bedoeld vertellen over een therapie die anderen heeft geholpen, hersenschade is te divers om te kunnen zeggen waarom iets werkt, in mijn mening heeft iemand met meer herstel lichtere schade of andere positieve factoren waar niemand invloed op heeft,
ik heb de geniale positieve factor dat het gebied van ziektebesef dusdanig is aangetast dat ik er niet constant aan wordt herinnered maar ik erken wel dat ik gehandicapt ben. Daarnaast heb ik veel energie en wordt ik negatief van niks doen,. Dit is pur geluk dat de schade zo is uitgevallen heeft niks te maken met mijn doorzettingsvermogen( omdat ik ontremd ben overbelast ik juist) Ik ben zeer skeptisch over herstel meer dan 2 jaar na de beschadiging, voor mij is t nu 5, maar ik leer nog steeds trucjes of vind handiger hulpmiddelen. Sterkte met plezier hebben, maar als ik eerdere artikelen over jullie lees komt dat wel goed.
Jij maakt je, net als de schrijver zo boos. Ik ben ook jullie mening toegedaan. Alleen ben ik het levende bewijs dat herstel wel mogelijk is na die grens van twee jaar. Je had me toen moeten horen praten en nu. Dan zou je scepsis heel wat minder worden, of ik ben een uitzondering, maar dat denk ik niet. Een hemel van verschil en dat is alleen maar te danken aan geluk een beetje geholpen door de goede genen.