Mijn vrouw zat bovenop me
[soundcloud id=’315417855′ height=’false’]
Mijn vrouw zat bovenop me. Te zwoegen met een blik van ‘komt er nog wat van’. Ik gaf het teken dat zij het maar moest opgeven en zij ging naast mij liggen uithijgen. Niet van de spanning maar van inspanning. Geen gevoel van mij en haar, geen verbondenheid, niet samen. We zwegen lang en gingen uiteindelijk maar slapen. Van elkaar af gekeerd. Ik heb mij nooit zo alleen gevoeld. En dat gold voor haar ook, denk ik.
Het is 2008 en ik was net ontslagen uit het revalidatiecentrum. We hadden begeleiding gehad over het weer naar huis komen. De fysio- en ergotherapeut waren aan huis gekomen om te zien of het veilig was. Ze mompelden wat over de trap, maar zagen niet wat zij daaraan konden doen en dat was het. Het huis kreeg een denkbeeldige sticker ‘veilig voor NAH-ers’. Maar één van de belangrijke dingen des levens, daar lette het revalidatiecentrum niet op; Hoe ga je samen weer een volwaardig leven opbouwen? Een compleet leven, met intimiteit zónder gene en seks mét beperkingen…
Praten
Mijn vrouw werd mijn ex-vrouw en ik ben gelukkig weer heel verliefd. Wij praten veel. Ook over seks en intimiteit. Het is een hoop geëxperimenteer als de helft van je lichaam niet reageert. Je zou ons eens moeten zien als wij tevergeefs een standje proberen en als ware Cirque du Soleil-acrobaten alles uit de kast moeten halen. Wij lachen een hoop en genieten van elkaar. Vermoeidheid, fysieke beperkingen en verschillende behoeftes zijn uitdagingen die overwonnen kunnen worden als je er een ontdekkingsreis van maakt en blijft praten. En een beetje creativiteit in bed, gebruik maken van de middelen die je hebt; een bank of een tafel … ik sla door 🙄 … doet wonderen.
En nog eens praten
Het is met mij goed gekomen, maar veel NAH-ers, hun partner en alleenstaanden worstelen met vermoeidheid, libido, prikkelgevoeligheid, veranderingen in je lichaam, (on)mogelijkheden en/of onderling begrip. Opvallend is dat het zoveel kanten op verandert bij mensen. Teveel willen, wel willen niet kunnen. Bijvoorbeeld als je last hebt van structurele vermoeidheid, moet je dan de seks plannen als de boodschappen of het koken? Of als je partner zin heeft in de morgen en jij bent meer van de avond? Of als je een standje hebt bedacht wat goed werkt voor jullie tweeën, maar er schiet steeds kramp in je been? Lastig. Praten, praten en nog eens praten is een belangrijk deel van de oplossing. Gooi je schaamte of je schuldgevoel overboord, als je die hebt. Het gaat over een belangrijk deel van je leven!
Hulpverlener?
En misschien moet een hulpverlener je daarbij helpen. Gooi eens een balletje op bij de huisarts of het revalidatiecentrum. Er zijn er al een paar die seksuologen in dienst hebben, die niets anders doen dan praten over intimiteit en seks. Niets engs aan. En vooral voor de mannen; jullie vermoeden wel waar ik het over heb… Dat je niet alleen angsten, zorgen en praktische gedachtes moet verdrijven maar ook jezelf fysiek staande moet houden 😉 is multi-tasken in optima forma. Een belangrijk ‘onderdeel’ laat ons daar in wel eens in de steek. Praat er over, met je partner, eventueel ondersteund door een hulpverlener. Het helpt echt, ik kan het weten want ik ben ook nog eens ervaringsdeskundige in ‘dat’. Net een mens!
Gecorrigeerd door Suzanne Rietveld
Ps Heb je behoefte aan hulpmiddelen die het vrijen aangenamer maken en kan je ze niet vinden op internet? Zet het hier en ik ga op zoek. Gezien het intieme karakter van deze blog vind ik het ook best als je het via een persoonlijke mail je commentaar geeft: info@weerhandig.nl. Alle reacties worden vertrouwelijk behandeld.
Ik ben halfzijdig verlamd mijn ex heeft me erom verlaten 12 jaar huwelijk weg maar heb nu een nieuwe vriend ik kan niet veel meer lea sex maar dat vind hij niet erg we houden van elkaar meer is er niet nodig
Heel moedig dat je dat schrijft Elly. Uiteindelijk wint de liefde!
Een prachtig stuk . Mooi en open geschreven en ik weet dat het momenteel anders is . De humor is ook weer heel mooi . Bedankt hiervoor .
Dankjewel!
Prachtig en heel herkenbaar. Vooral de humor helpt mij door de moeilijke momenten tijdens de evt vrijpartijen. Niet dat die er veel zijn geweest omdat de (beginnende) relaties stukliepen op andere zaken die vooral met mijn hoofd hadden te maken. Trouwens ik kan enorm genieten van de warmte van een ander lijf en kan daar al aardig bevredigd door zijn.
Gevoel voor humor is altijd belangrijk en vooral met het ontdekken wat je niet en wel kan bij het vrijen. Daar horen ook de zaken van je hersens bij, dat weet ik maar al te goed. Ik wens je veel succes en wens je veel warmte toe.
Dankjewel Elisheva!
Heel dapper en goed dat je een onderwerp als sex en nah zo open en humoristisch beschrijft!
Siemon,
van Theo en mij krijg jij een hele warme knuffel <3
Dank je wel 🙂
Groetjes, Paula
Knuffel terug Theo en Paula !
Ja, dit is inderdaad een mooi en persoonlijke blog.
Weer laat je je echt zien.. hier hou ik van.
Wat moet jij je eenzaam gevoelt hebben in je huwelijk. (helaas herkenbaar)
Fijn dat je weer verliefd bent.. praten is zo belangrijk.
Of het nou over sex en intimiteit gaat of andere belangrijke dingen in het leven. Altijd blijven praten. Zo jammer dat veel mensen niet echt kunnen praten en eerlijk zijn tegen hun partner en tegen zichzelf.
Gelukkig kan ik goed praten over van alles dus ook over sex. Ook mijn lijf is veranderd en ook ik kan niet meer alle “standjes” meer. Pech..maar inderdaad met humor kom je heel ver.
Enne. ja, je slaat wel een beetje door hoor.
Humor makes the world go around!
What fijn dat er mensen zijn die hierover kunnen praten met elkaar, mij lukt dat niet.zeven jaar geleden werd ik getroffen door een herseninfarct met als gevolg linkerzijde verlamd. Ik hen ruim een half jaar in een revalidatiecentrum geweest en heb daar weer een beetje keren lopen,de psychologe en maatschappelijk werkster daar probeerden ons te helpen, maar slaagden daar niet echt in.De meeste steun had ik nog aan de verpleegkundigen en verzorgenden, daar had ik ook en vertrouwensband mee.Toen ik thuis kwam moest er van alles geregeld worden kwa aanpassingen aan het huis etc. mijn vrouw nam de mantelzorg op zich, Dat we een pgb aan konden vragen werd pas twee jaar later duidelijk.De gemeente werkte ook niet erg mee, ik kreeg pas twee maanden toen ik thuis was een rolstoel van hen, puur als gevolg van prestige en ambtenarij.Gelukkig beschikte ik over wat spaargeld en kon ik zelf een traplift en scootmobiel aanschaffende een rolstoelauto, Renault Kangoo.Inmiddels krijg ik een pgb waarvan ik mijn dochter kan betalen voor de zorgtaken die zij doet en ook mijn vrouw voor een deel van de uren, zodat we met dat geld andere hulp kunnen betalen ,zoals een tuinman, klusjesman e.d. Op sexuele gebied en kwa intimiteit zijn we helemaal uit elkaar gegroeid, Ik kan me nauwelijks bewegen in bed Kan alleen op mijn rug liggen en mijn geslacht functioneert niet meer, kan ook door leeftijd komen natuurlijk. ik heb wel veel meer behoefte aan intimiteit en knuffelen als vroeger. Ook dat lukt niet meer met mijn vrouw, was ook voor die tijd al minder, We houden nog wel veel van elkaar, maar sex en intimiteit is taboe, als ik daarover begin klapt ze dicht.Dit jaar zijn we vijftig jaar getrouwd, waarvan we de laatste jaren meer geleefd hebben als partners naast elkaar, met respect en zorgzaamheid, maar zonder intimiteit.Het frustreert me enorm, mar als ik opper om hulp te zoeken klapt ze dicht.Gelukkig heb ik een goede vriendin waar ik veel mee kan bespreken en die mij steunt, maar die heeft haar eigen huwelijk en gezin.Het lucht me toch wel enigszins op om dit een keer van me af te schrijven.
Hoe leer je in vredesnaam weer zoenen? En vrijen zonder dat je je bedpartner letsel bezorgt door motorische onhandigheid? Op nah tv ( https://youtu.be/_hBz0OyMBOk) hebben ze er een uitzending over gemaakt. Ik werd er, eerlijk gezegd, niet vrolijk van.
Volgens mij is lachen en vrolijk klungelen de weg naar een waardevol seksleven. Siemon, ik wens je dan ook een fijne lente. Super dat je dit onderwerp zo mooi en persoonlijk beschrijft.
Klungelen en daarom lachen is volgens mij ook het beste. Jij ook een fijne lente!