Twijfel

de vrolijke gebeurtenissen van iemand die een beroerte heeft gehad

Goed?

Doe ik het wel allemaal goed? Ik twijfel wel eens. Echt waar. Ik die man die alles goed voor elkaar lijkt te hebben? Die ondanks zijn beroerte, halfzijdige verlamming en afasie toch vrolijk doorgaat. Ja ook ik heb zo mijn twijfels.

Bui

Ik twijfel aan mezelf. Aan de keuzes die ik gemaakt heb. Had ik B kunnen voorkomen door bij A een andere keus te maken? En zo ja was ik dan gelukkiger geweest? Dan had ik de vreugde van C ook niet meegemaakt. Van die gedachtes. Dat zijn vlagen van spijt en ook geluk.  Ik ben normaal niet zo goed in het terugkijken, dus als ik in zo’n bui ben dan wentel ik er mij er in.

Druk

Het was vlak voor mijn beroerte. Ik had een drukke klus als interim-manager bij een grote gemeente. De afdeling waar ik leidinggevend was moest op de schop. Moeilijke gesprekken met veel emoties van mensen die ontslagen werden. Een organisatie die zijn eigen broek moest gaan ophouden buiten de gemeente. Daarnaast een fusie van twee verzelfstandigde onderdelen van twee gemeentes,waarvan ik. de leiding had bij één gemeente. De andere gemeente had de beoogd directeur in dienst. En tijdens al deze ontwikkelingen moest de winkel open blijven. En er kon geen stap gezet worden zonder gedegen de politieke besluitvorming voor te bereiden. Druk, druk, druk.

60

Een paar maanden voor de start van de nieuwe organisatie meldde de beoogd directeur dat hij plotseling een nieuwe baan had. Paniek bij mijn fusiepartner. Ze keken mij aan. Ik wilde eigenlijk niet, vier maanden lang 60 uur per week werken.  Maar ik zag geen alternatief. Interne kandidaten waren er niet. Ik overlegde thuis en kreeg mijn zegen. Zestig uur werk voor 4 maanden, verdeeld over twee opdrachtgevers. De zaak leek gered. Bij mij knaagde de twijfel, de werkdruk en stress namen toe.

Stress

Ik was twee weken aan het werk bij twee verschillende opdrachtgevers. Toen kreeg ik mijn beroerte. De heren doktoren hebben mij overal op onderzocht. De conclusie was dat ik pech had gehad. “Wel toevallig”, dacht ik. “Ik loop op mijn tenen en benggg, een beroerte”. Op de vraag of het niet met stress te maken had reageerden ze ontkennend. Ik dacht en denk daar het mijne van. Niet dat stress is gelijk aan beroerte. Maar ik denk dat stress een belangrijke factor is geweest . Misschien was het anders 5 jaar later gebeurd, dat weet ik niet.

Twijfel

Daarover twijfel ik wel eens. Ik heb mijzelf geleerd niet terug te kijken als je er niets mee kunt. Alleen die specifieke twijfel keert nog wel eens terug. Had ik maar… Maar dan had ik ook mijn schilderstalent niet ontdekt… Ik ben een beetje in de war…  En dat maakt mij helemaal niets uit!

 

PS Zet hieronder je reactie als jij een mening hebt of stress een beroerte veroorzaakt of niet.