gesproken gastblog Kristien: ‘De Kluts Kwijt’
Kristien de Jong (geb 1961) stond voor de klas en leidde een vrolijk, bezig en sociaal leven, tot een hersentumor in 2013 alles op zijn kop zette. Aan de tumor, de operatie en de complicaties daarna hield zij een flink rijtje veelal onzichtbare beperkingen over.
Net als veel andere mensen met N(iet) A(angeboren) H(ersenletsel) laadt haar accu maar bar slecht op en loopt hij snel weer leeg. Geluiden, patronen, kleuren en bewegingen komen zo hard binnen dat ze binnen de kortste keren overprikkeld raakt. Ook raakt Kristien vaak de weg kwijt; kan ze gezichten en namen soms niet meer koppelen en als ze moe wordt vormen ogenschijnlijk simpele taken als koffiezetten al een probleem.
Ze heeft voor mij de gesproken blog ‘De Kluts Kwijt’ opgenomen.
Petje af, voor iemand met afasie een gesproken gastblog vertellen !!!
Wat moet u veel logopedie hebben gehad. Ik kan niet horen dat u nog moeilijkheden met het praten hebt.
Ik vond het een mooie colum qua inhoud.
Dank je voor je fijne reactie, Hanneke. Je mag hier het door mij gebruikte woord afasie opvatten als een verzamelnaam voor alle door hersenletsel veroorzaakte stoornissen in het gebruiken of begrijpen van taal. Zelf had ik vooral heel veel last van woordvindingsproblemen. Dat is inmiddels gelukkig sterk verbeterd. Met geduld en zonder logopedie. Maar ik voel zelf wel, dat het vormen van de woorden enige moeite kost en ook dat mijn stem alle kanten op wil vliegen. Misschien is logopedie dus niet zo een slecht idee. Heb jij daar ervaring mee?
Groeten,
Kristien
Wat herkenbaar en mooi verteld Dit maak ik ook dagelijks mee. Alleen ik noem het “rad van fortuin”. Het is net of er een rad met allemaal keuzewoorden in mijn hoofd draait. Ik moet dan een keuze maken. Maar dat kan ik dus niet. Alle woorden lijken op elkaar. Maak ik geen keuze dan blijft het wiel draaien. Zo vermoeiend allemaal. Zo is het ook met namen. Dan heeft het rad vormen die op een gezicht lijken met namen eronder. Ik loop dan ook te zoeken en te raden. Ze lijken immers allemaal op elkaar. Zelf kan ik er soms wel om lachen en de humor van inzien. Voor andere is het lastiger. Aan de buitenkant is nl niets te zien.
Wat leuk dat je reageert, Beppie. Dank je. Dat ‘rad van fortuin’ waar jij het over hebt, geeft ook een mooi beeld! Het lijkt me echt zwaar vermoeiend om zoveel keuzewoorden te hebben. En dan maar gokken of je het goede woord pakt… Bij mij komt er gewoon… helemaal niks. Geen enkel woord. Blanco. Totdat er opeens een woord opplopt dat ik blijkbaar associeer met het woord dat ik zoek. Zoals die kluts dus. Gelukkig heb ik die woordvindingsproblemen inmiddels veel minder. En ik hoop, dat er voor jou ook nog verbetering mogelijk is.
En oh ja, die gezichten en namen: dat heb ik ook. Ik zal er eens een verhaaltje over schrijven.
Vriendelijke groet,
Kristien