Heeft u wat … chips, ik weet het woord niet meer. Mijn vriendin ligt dubbel van de lach. Ik sta hier al een uur. Tegen iedereen zeg ik: “Heeft u iets over voor de hersenstichting” en ineens weet ik mijn tekst niet meer. Een afasietje, zoals ik er wel meer krijg die dag.

Collecte-killers

De eerste dag stond ik lekker warm in een overdekt en doodlopend winkelcentrum in Amsterdam. Niet te dicht bij de deur, want daar stond en de daklozenmevrouw en het was koud. Zo’n 20 meter verder. Ik stond daar met twee lief ogende meisjes. De dochter van mijn vriendin en haar logerende vriendin, 11 jaren jong. Ze lijken heel lief en schattig, maar van binnen zijn het allebei collecte-killers. Ze rennen op iedereen af en herhalen dan hun ingestudeerde zin met een lach, maar met een blik van waag het niet. Als je daar langskomt met een smoes dan moet je wel van hele goede huize zijn. Ik stond daar, met stok en aan mijn jas hangend de collectebus, 10 meter achter om de ontsnapte mensen mijn zinnetje in hun maag te splitsen.

Vol

De tweede dag ga ik met mijn vriendin weer naar dat winkelcentrum. De daklozenmevrouw staat op haar vaste plekkie en wij gaan weer 20 meter naar binnen staan. Ik heb mijn wandelstok in de auto laten liggen want ik vind het toch wel gek om met een collectebus op mijn borst te lopen. In het algemeen geven de mensen wat, maar ik heb ook reacties gekregen op de vraag: “Heeft u wat over voor de Hersenstichting” als:

– Ja tuurlijk (loopt door zonder pas in te houden)
– Ik heb zelf geen hersenen
– Nee hoor
– Ik heb alleen 10 cent (hierop zei mijn vriendin: “Als iedereen 10 cent geeft is mijn bus zo vol!”);

Manoeuvres

Er zijn ook hele lieve mensen die zeggen: “Hier allebei iets in de bus” en “Natuurlijk, wat goed dat jullie dit doen!”. En je hebt de mensen die plotseling van alles te doen hebben met hun telefoon, iets prachtigs zien in de etalage en andere ontwijkende manoeuvres doen.
Ten slotte het veel gehoorde: “Op de terugweg, als ik wisselgeld heb”. Ik verbaas me erover, maar 90% met de ‘smoes’ op de terugweg, blijkt het te menen. Keer op keer word ik van achter ‘aangevallen’ met een donatie. Eén man geeft zelfs een tientje!

Troost

We geven ook kaartjes om per SMS te doneren, mensen zeggen blij: “Bedankt”, blij dat ze er zo makkelijk vanaf komen denken wij. Maar één jongen stuurt ter plekke de SMS en geeft het kaartje terug voor een volgende. Het gaat lekker, de bussen worden zwaar en we kijken elkaar blij aan. Dan komt de verkoopster van de daklozenkrant naar me toe en zegt: “Die kinderen, zij deden wel veel beter hè?” en stopt troostend een euro in mijn bus…