Gastblog van Sylvana van Buren, 33 jaar. NAH sinds 03-08-2014 als gevolg van een aanrijding. Zij zat op de fiets met dochter en is van achteren aangereden door een auto. Moeder van 2 kinderen (zoon van 11, dochter van 6), relatie met Tieme (ook NAH) en arbeidsongeschikt

Toen ik me inschreef, wist ik dat ik het zou kunnen. Ik voelde me trots, dapper en stoer omdat ik het weer zou gaan doen: een 1/8 Triathlon. Dat waar ik zo van hield voor mijn ongeluk en waarvan ik dacht dat ik het niet meer zou kunnen: ik kon het heus wél!

afzegging

Dit verhaal gaat alleen niet over mij. Ik kon het namelijk toch niet, bleek vorige week en ik was eens verstandig en meldde me af. Ik baalde, maar wist dat het ‘t beste was. Mijn brein was te druk met andere zaken. Mijn vriend twijfelde ook of hij wel mee moest gaan doen, zeker na mijn afmelding en alle drukte van de afgelopen week.

supporter

Hij ging wel. En ik ging als supporter met hem mee. Het was de eerste keer dat we zoiets samen deden en dat was ook best spannend. Ik had geen idee wat hij zou doen, hoe zenuwachtig hij zou zijn en wat ik dan moest doen. Mijn grote mond hield zich stil die dag en keek vooral naar de man die met een overbelast brein wel die triathlon zou gaan doen.

grenzen

En hij deed het! Na zoveel teleurstellingen in de voorgaande jaren haalde hij nu wel de finish. Ik heb hem kapot zien gaan en toch zien lachen. Ik zag dat hij over zijn grenzen heen ging en ik hoorde heus dat hij een beetje teleurgesteld was omdat het niet zo ging als voordat hij door een auto frontaal werd aangereden. Maar achter zijn naam staat een eindtijd op de uitslagenlijst, omdat hij op wilskracht de finish haalde.

Ik was de meest trotse toeschouwer die dag.

vanzelfsprekend

Alles wat zonder NAH zo vanzelfsprekend was, is nu anders. Elke dag met NAH voelt als een triathlon, met alle onderdelen door elkaar en wissels waarbij je de verkeerde schoenen aantrekt en een badmuts opzet in plaats van een helm.

Wij zijn allemaal triathleten, we zetten allemaal door, ook al is het nog zo zwaar en gaan de wissels niet soepel. En elke dag halen we allemaal de finish, om de volgende dag weer te kunnen starten met een nieuw onderdeel.