Welke waarheid?
Wat is de waarheid? Die je vertelt of die je beleeft? Laat ik vertellen hoe ik hier op kom. Ik citeer een mail aan Kitty Jurrius, Lector NA(H)-zorg op maat aan Windesheim:
“Hoi Kitty, in het artikel van hersenletselnet Overijssel word jij geciteerd. Je zegt onder andere: Iemand die na een beroerte hersenletsel oploopt, wordt na ontslag uit het revalidatiecentrum automatisch nog twee jaar gevolgd door bijvoorbeeld maatschappelijk werk. Mensen die uitgerevalideerd zijn na een ongeval niet. Maar ook zij kampen met dezelfde problemen als ze eenmaal thuis komen: concentratieverlies, geen energie, baanverlies en verminderde organisatievaardigheden.”
“Het kan natuurlijk dat je verkeerd geciteerd wordt, maar ik wil even wat zeggen. Mensen met NAH hebben niet altijd de 4 verschijnselen uit de laatste zin hierboven. Ik heb bijvoorbeeld gelukkig geen last van vermoeidheid. Of heb je dat bewust gezegd om het effect van je boodschap duidelijker te laten horen?”
antwoord
Zij antwoord: “Dank voor je bericht en je hebt gelijk! Soms [is het] niet eenvoudig om aan de ‘buitenwereld’ uit te leggen dat gevolgen voor iedereen verschillend zijn, en als je dan voorbeelden geeft wordt dit al snel gegeneraliseerd…”
ballon
Ik zal hierbij de ballon doorprikken, er is niet één gevolg van NAH dat iedereen heeft, ook de hierboven genoemde verschijnselen niet. Ik kan het weten, ik heb het geluk gehad dat de vermoeidheid langzaam aan verdween. Iedereen wil graag een eenvoudig antwoord, soms ook op moeilijke vragen. Nu zijn de hersenen behoorlijke moeilijke materie, die dankzij de optredens van bijvoorbeeld professor Scherder steeds toegankelijker wordt. Maar een eenvoudig antwoord, of één antwoord, is er niet.
gevolgen
Ik zette zo even uit mijn hoofd (ja ik, uit mijn hoofd) de mogelijke gevolgen van NAH op een rijtje, ik kwam er op 35. Vijfendertig, die ik uit mijn hoofd kan verzinnen, zijn er dus vast meer. De lijst met indirecte gevolgen is nog stukken langer. Ik vergelijk de hersenen met een auto: als er stoom ontsnapt uit de motorkap, is de kans groot dat de radiator lekt. Als je olie peilt en je krijgt smurrie aan je peilstok, is de kans groot dat de koppakking stuk is. Als een accessoire of de koplampen het niet meer doen heb je waarschijnlijk een elektrisch probleem, misschien is er een zekering gesmolten et cetera. Kortom, een auto kan op heel veel plekken kapot gaan, en iedere beschadiging heeft een ander gevolg. Zo is het ook met NAH. Hersenen zijn de motor van al ons doen, ervaren, voelen.
waarheid
Je kan zichtbare gevolgen hebben: verlammingen en epilepsie zijn daar voorbeelden van. Je kunt ook onzichtbare gevolgen in je gedrag, emotie, taal, spraak en cognitie, en die gevolgen hebben weer andere gevolgen. Om het voor professionals behapbaar te maken, en voor het publiek begrijpelijk, worden de gevolgen ingedeeld in categorieën. Maar als je echt iets wilt weten over een specifieke NAH-er, de waarheid dus, moet je met hem of haar in gesprek. Alleen dan krijg je de gevolgen van NAH in beeld.
geredigeerd door petrafisher.com
Ja welke waarheid,
Lieve familie,
Ik kan even niet op jullie verjaardag komen want mijn auto doet het niet, das goed jongen andere x zie ik je wel.
Ik kan even niet op jullie verjaardag komen want mijn hoofd laat mij in de steek… Jammer jongen maar dan hoef je niets van ons nu en ooit te verwachtten.
Lekkere professional die met dit ballonnetje wat kan.
Pijnlijk. Heb je wel eens gepraat met een hulporganisatie die een bijeenkomst kan organiseren waar je omgeving hoort wat NAH allemaal voor jou betekent? MEE bijvoorbeeld?
Pijnlijk Theo, ik heb ‘gelukkig’ een zichtbare handicap maar ik besef me dat ik daarmee al snel de mensen aan mijn kant krijg. Met een onzichtbare is dat inderdaad anders denk ik. Je kan alleen maar blijven uitleggen of laten uitleggen en je moet tegelijk een harde huid kweken. Heb je wel eens gedacht aan psycho-educatie van je omgeving, organisaties als MEE kunnen je daarmee helpen.
Het is extra voor mensen waar je aan de buitenkant de beperking niet kunt zien, ondervind het zelf maar al te goed. Maar ben hier in huis niet de enigste, want mijn vrouw leeft sinds 1999 ook met NAH, maar zij heeft het CVA die ook aan de buitenkant niet te zien is. Waardoor mens veel te snel oordelen.
En dat oordeel komt vaak keihard aan.
Bedoel dat extra moeilijk is.
Goed blog Siemon!
Geen mens is hetzelfde en geen hersenletsel is hetzelfde. De gevolgen zijn dus ook niet hetzelfde. Naast het gesprek aangaan met de persoon in kwestie over de gevolgen, is het ook raadzaam om naastbetrokkenen te vragen naar de gevolgen, want de betrokkene is niet altijd goed in staat aan te geven wat de gevolgen zijn. Dit als gevolg van het hersenletsel. Op die manier ontstaat er een nog completer beeld van een complexe aandoening.
Goede aanvulling Elisheva.
Weer duidelijk omschreven. Het verloop is voor iedereen weer anders. Dat jij uit je hoofd er 35 kunt opnoemen zegt al iets over de elasticiteit van jouw hersenen. En niet iedereen krijgt automatisch twee jaar nabehandeling van een therapeut. Je moet behoorlijk voor jezelf op komen en aangeven wat jij belangrijk vindt en nodig hebt om een voor jou aanvaardbaar leven te leiden.
Dank voor de welkome aanvulling. Ik ben geschrokken van wat Kitty Jurrius zegt in haar artikel. Het gaat niet om de oorzaak van hersenletsel als je de gevolgen wilt bestrijden. Dat mensen met Traumatisch Hersenletsel niet automatisch het aanbod krijgen van een therapeutische nabehandeling is een omissie van de medische stand.
Waarheid als een koe!! Duidelijker kan het niet. Goed omschreven mr Simon
Dank je wel Annemieke!
ik ben het helemaal eens met jou,we zitten niet te wachten op ,algemeenheden,dat is natuurlijk wel handig voor de buitenwereld,dan kunnen ze je gelijk in een hokje zetten,goed dat je hebt gereageerd,groetjes van Sandra
hokjes willen we niet, dank je wel