Tijd
Intro
Sinds 2008 heeft Karen Hekking (nu 43 jaar) een hersenbeschadiging. Tip: eet nóóit een broodje salmonella! Ooit werkzaam als logopediste en trainer en… nu heeft zij een spraakgebrek. Zij schrijft op kaah.nl over het Revalidatieparadijs, dysartrie, motivatie, kanker, communicatie, spreken en fietsen. Daarnaast vertelt zij graag (ja hoor, ze is prima te verstaan) haar verhaal aan zorgprofessionals, studenten en collega’s.
Traagheid
Diep in mij schuilt al jaren een intens slome vrouw. Misschien al een jaar of 43! Tot zeven jaar geleden rende ik gewoon mee hoor. Van haasten-haasten-haasten met prioriteit naar druk-druk-druk. Maar na het ontstaan van de permanente holte in mijn brein was het tempo eruit. Foetsie. Ik loop, denk, spreek en leef langzamer dan voorheen. Ik kan (en hóef) niet meer mee te doen in de race van prioriteit naar prioriteit. De dagelijkse haast is verdwenen. De vaart is eruit. Ik lijd zelden onder die traagheid omdat ik het gevoel heb dat ik veel meer tijd heb. Tijd om een verhaaltje te vertellen, te filosoferen of om het springtouw te laten draaien.
Tempo
Wat het soms lastig maakt, is dat ik in een snelle wereld leef. Ik woon in een stad op de hoek van een levendig kruispunt. Ik leef met een springend kind van zeven, een zingende puber en een wederhelft met een ambitieuze baan en bijpassend gejakker. Een dag begint hier ook gewoon met ‘Waar zijn mijn gymspullen, wie is aan de beurt om de konijnen te voeren en de pindakaas is op.’ Het lukt mij vaak om daarbij overeind te blijven door mezelf voor te houden ‘Geen paniek, het is maar chaos’. Ik kan en wil hen mijn tempo niet opleggen en tegelijk kan ik ook niet in hun tempo mee. Zolang ik dat ook niet probeer, werkt het. Dit tempo past bij mij.
Rust
En ineens gaat de bel. Een vriend voor een kop koffie. Hij ploft neer en zucht, briesend als een versleten paard: ‘Hè hè, hier is het tenminste rustig!’ Mijn traagheid is niet enkel een beperking.
Hoi Hanneke, wat schrijf je? Mag ik wat van je lezen? Dank je wel voor het mooie compliment.
Ik schrijf van alles maar het is bestemd voor mij alleen. Je gedachten in taal op het papier zien helpt mij. Iets meer afstand. Ik hoop dat je ermee door gaat. Gr. Hanneke
Wat mooi, interesant, intrigerend hoe jij je leven beschijft. Ik heb geen kanker gehad maar wel een cva met afasie oa als gevolg.
Ik ben een taalmens en een goed geschreven stukje word ik echt blij van. Ik heb al jouw verhalen gelezen, ik kon niet stoppen. Mijn kinderen en schrijven zijn mijn redding geweest. Dank je wel schrijfster en dank aan Siemon die het op “Weerhandig” heeft gezet.
Wauw, wat een complimenten! Dank jullie wel!
Verdiend hoor!!
Motiverend is Karen helemaal na het bekijken van kaah 🙂
Al even op de site van Karen geneusd. Wat spreekt er een kracht uit deze vrouw. Dank je wel Siemon.
Ik heb vandaag leesvoer genoeg!
Heb een. Kijkje genomen op KaaH
En kan niet meer stoppen met lezen!
Bijzondere vrouw die Karen!
Van haar kan ik nog een hoop leren!
Bedankt Siemon
Gr
Heleen
Groet