Stempel ‘gehandicapt’
Associatie
Heb jij dat nu ook? Dat als je dingen ziet je automatisch verder gaat fantaseren. Bijvoorbeeld: je ziet een meisje van een jaar 20 langs fietsen. Haartjes netjes in een knot, in haar broek een vouw gestreken, net bloesje aan. Kortom, iemand waar je mee thuis kan komen, type de ideale schoondochter. Sommigen zouden zeggen ‘kakker’.
Stofzuigerbeurt
Achterop de fiets heeft zij een krat. In dat krat staat een gigantische tas met daar uit stekend een stuk van een steel van een stofzuiger. Meteen gaat je associatieknop om. Je denkt dat het meisje net bij een vriendin is geweest. Zij dronken thee en babbelden wat over haar gisteren overgenomen kamer. Het was een rechtenstudent, dat wist je al zeker. Ze klaagde dat de vloer zo vies was. De rest was wel ‘ok’. Er lag tapijt en de vorige bewoonster was ‘niet het ideale schoonmaaktype’. Er lag allemaal vieze ‘zaken’ op de vloer. Een goede stofzuigerbeurt zou wel welkom zijn. Maar haar ouders kwamen pas volgende week en zij zouden zeker een nieuwe stofzuiger kopen. “Kan ik niet de jouwe lenen voor een dagje?”
Bloei
Wat zouden mensen denken als mij zagen langslopen. Ik ben mens, man, in de bloei van mijn leven. En dan met kleine lettertjes daar achteraan: oja, een klein dingetje, beperkt. Ik ga fantaseren hoe mensen mij zien.
Met zijn wandelstok en deels verlamde been is het moeilijk zijn handicap te verbergen. Maar hij kleedt zich wel vlot. Met zijn ééndagsbaardje en vlotte kleding probeert hij mee te komen in het modebeeld. Sommige vrouwen denken: hmmm, lekker ding, daar zou ik wel een beschuitje mee willen eten. Laten we eens stiekem mee schuifelen naar zijn huis.
Mooi huis heeft hij. Benedenhuis, drempelloos zodat het marmoleum doorloopt, mooie tuin voor en achter. Kunst aan de muur, niet teveel vlotte en stijlvolle meubelen, mooie spullen. Luxueus maar niet te. Echt een huis van deze tijd. Even in de badkamer een kijkje nemen…
Incontinent
Wat zie ik nu? Ik kan mijn ogen niet geloven. Dat krukje. Onder de stijlvolle douche. Dat is een…uuhhh…gehandicaptenkrukje. Als in een verpleeghuis. Wit met een vlaagje geel daar in. Alsof hij jaren steeds een beetje plas heeft laten lopen onder de douche. Wellicht is hij incontinent! En heeft hij een luier aan. Aggosh, wat zielig. ..
Stigma
Weg beeld van een vlotte man, alleen door mijn rotte, stigmatiserende douchekrukje. Mijn ideale droom valt als duigen ineen. Weg met het stempel, brandmerk, stigma, schandvlek van gehandicapte. Ik ben voor alles mens, man, minnaar, vader, vriend. Niet zielig.
Maar dat douchekrukje, dat roept al in de voordeur: hier woont een verpleeg- of ziekenhuisbewoner, die zielig is, en ook heel erg gehandicapt. Blijf weg hier, misschien is het besmettelijk!
Maar ik wil een ander beeld schetsen. Hij gaat er uit voor een stijlvol ding, om het mij makkelijker te maken in de strijd 😉
Goedemorgen, Siemon.
Stempeltjes zetten, etiketjes plakken door de onwetenden…….. Dat is niet nieuw. Zo’n beperking als wij hebben geeft nu eenmaal een ander beeld naar de buitenwereld dan de werkelijkheid. Zelf heb ik nog steeds de makke mezelf te moeten bewijzen dat mijn beperkingen wel meevallen. Gelukkig heb ik een goede psygoloog die mij hierbij helpt in te zien, dat dát niet nodig is. Jij “moet” alleen maar een ander douchkrukje nemen als jij vind dat dit nodig is. Voor mij is een douchekruk levensgevaarlijk. Ik heb een douchklapstoel aan de muur. Met beweegbare armleuningen. Die wil iedereen in zijn douche, ook de “gewone” mensen. Even tussen jou en mij…..ik vind je helemaal niet zielig, ik heb helemaal geen medelijden met je. Ik denk trouwens van iedereen! Natuurlijk ben je niet meer die vent van voor je CVA, he he……….! Je krijgt van de mensen RESPECT, voor de manier hoe jij met je nieuwe lichaam en geest omgaat. Je blijft je grenzen opzoeken en zo af en toe er stiekem overheen. Ook dat ben jij. Dus, krukje er niet uit, het meisje eruit, die zo’n stempeltje drukt.
Goeie zondag verder.
Theodoor.
hai siemon,
wat heb je dit weer geweldig beschreven, en ook zo herkenbaar.
als ik in bed lig kan ik zo heerlijk dromen, kan ik alles, wil ik ook van alles gaan doen.
ik sla het dekbed open en wil soepeltjes uit bed springen……………..
oeps, ik ben dus nog briek!
Ja hoor Simon dat heb ik ook. Verzin altijd hele verhalen enne ….
Douchekrukje met gele vlekken……..
Marili
Ja mooi beschreven… het raakt me wel moet ik zeggen.
Fijne dag!
Marjan
Lieve reacties!
ik heb weer hard op zitten lachen , zie het helemaal voor me gebeuren. Wat ben je toch goed in schrijven!
Laat de mensen die niet verder kunnen kijken dan oppervlakkig lekker uit je buurt blijven.
Jij verdient wat beters. Ik heb je ontmoet , je ziet er tip top uit , Kan lekker vertellen ondanks je afasie.
Die heb je tot grote hoogte onder controle , ik merkte er niets van.
Je bent een topper en verdient een top wijf die jouw ziet en niet je beperkingen.
Heeft Siemon even mazzel. Volgens mij heeft hij dat top wijf al 🙂
Ik had er nooit zo bij stil gestaan. Vind het voornamelijk praktisch voor jou en zelf soms ook wel lekker om zittend te douchen. Maar je hebt gelijk. Het is een oerlelijke kruk en geeft inderdaad (nu je het zegt) zo’n verpleeghuis look aan je super mooie huis. Ik ben benieuwd met welke stijlvolle oplossing je dit aan gaat pakken. Je bent vast niet de enige die WEL praktische hulpmiddelen wil gebruiken maar NIET overal meteen een schreeuwerig etiket “gehandicapt” op wil plakken.
Super, zoals jij schrijft !!!
Ik zie het beeld wat jij omschrijft helemaal voor me….
En ja ook ik heb een beperking door mn cva en zou best een douche stoel willen hebben.
Wat een vermoeide bezigheid, sta je heerlijk onder de warme waterstralen, moet je je ook nog afdrogen en vervolgens weer aankleden…… dát vind ik nu echt vermoeiend !
Dus ik zeg : krukje mag blijven en meisje er uit 🙂
Dat krukje heb ik alleen maar nodig om mijn voeten te wassen en weer af te drogen. Maar als je een voorbeeld nodig hebt wat ‘lelijk’ is kom dan maar bij mij kijken. Daar moet iets op te verzinnen zijn…
fijn om te zien dat er al wat meer reacties komen, die andere perspectieven verrijken jouw verhaal.
En dat wil ik nu ook doen door te claimen dat ik blij ben met het “stempel”gedrag van mensen, ik stuur hun waarnemingen, ik(32) loop met gestrekt been en stok en weet dat ik de aandacht trek hoe onopvallend ik me ook zou kleden, ik val gewoon op. Gelukkig ben ik extravert en hou ik wel een beetje van aandacht dus mijn stok is nu behangen met een stripverhaal(de beste was toen ik onder aan de voet een plastic eend had), ik loop in korte broek met felle kniekous onder mijn lichtblauwe(met hertjes en bloemetjes) EVO en heb op het moment een blauwe hanenkam. De felle sok zorgt ervoor dat mensen aannemen dat ik een gebroken voet heb, toen ik nog skateschoenen droeg dachten de meeste mensen dat het door een skate val was gekomen. Met mijn lichtgroene van Raam driewieler denken ze ook dat ik sportief ben. door al die stempels merkt bijna niemand dat ik hersenschade heb en gaan ze niet over voorzichtig met me om, wat de verpleging in revalidatie wel deed.
Gisteren had ik weer “bewijs” dat mijn methode werkt, ik “stond” in de rij bij de supermarkt en ik hoorde een kind achter me zeggen: wat een mooie blauwe haren, de rolstoel was niet interessant.
Mijn wandelstok is mijn trademark en accessoire die ik 3 keer per jaar een ander uiterlijk geef.
ps. Ik ben verbaasd dat je een kruk hebt, ik heb zo’n stoel aan de muur die ik uitklap als ik mijn voeten wil wassen, of gewoon lekker lui onder de douche wil zitten
Dat is ook een manier van kijken en de goede voor jou, zo te horen. Ik ben helaas niet zo extravert.
PS Ik heb een huis uit de twintiger jaren en daar zitten de leidingen op de muur dus ik kan geen stoel ophangen.