Ik ben verbaasd en geïnspireerd door de kracht van mensen. Mandela, Ghandi of moeder Theresa moeten maar even wachten. Ik word enthousiast door verhalen van mensen die een niet-aangeboren hersenletsel (NAH), reuma, of een andere nare aandoening hebben gekregen. Of het nu een beroerte is, een tumor, een mislukte hersenoperatie of reuma van jongs af aan. Ze kregen dit zomaar, gratis en voor niets; daar hoefden ze niets voor te doen. En toch proberen ze zonnig te blijven leven. Ik ga mensen niet bij naam noemen, maar wat een prachtige, krachtige verhalen heb ik de laatste tijd gelezen o.a. op besloten facebookgroepen. Ik wil ook zo zijn.

voorbeelden

Ik heb de verhalen gelezen van mannen, die letterlijk bijna alles verloren hebben, hun echtgenote, vrienden, werk en zelfs hun koophuis hebben verkocht. Ze hebben een moeizame relatie met uitwonende kinderen, maar toch vinden zij ergens de kracht om positief door te gaan. Of vrouwen die kleine kinderen hebben en plotseling een cavernoom, een kluwen van aderen, in hun hersenen hebben. Ze worden geopereerd, maar hebben levenslang restverschijnselen. Toch gaan ze door, vrolijk en wel, en proberen zo goed mogelijk met hun nieuwe beperking om te gaan.

voordeel

Ik ben ook meelezend lid van een aantal reumagroepen op Facebook, ik draag zelf niet actief bij. Ik las het verhaal van een vrouw die van haar nadeel haar voordeel maakt en aan scholieren en studenten les geeft wat reuma eigenlijk is. Zij heeft reumatische handen met prachtige ringen aan haar vingers terwijl de ringen ook functioneel zijn. “Ieder nadeel hep sijn voordeel”, zei een beroemde filosoof.

positiever

Ik weet wel dat dit de positieve verhalen zijn. Er zijn nog meer mensen die worstelen met hun bestaan. Ik ben er wel achter gekomen dat je alleen zelf iets kan veranderen. Je kent die innerlijke stem wel. Die zegt positieve dingen als: “dat heb je goed gedaan jongen”, toen je vroeger een oud vrouwtje hielp oversteken. Ik ben nu al blij dat ik het zelf aan de overkant kom zonder ongelukken.  🙂

babbelbox

Maar die stem vertelt je ook dat je iets niet goed hebt aangepakt. Herken je die? Ik wel. Het is een interne babbelbox: “Ik kan dat niet door mijn beperking,” is een goede. “Lukt me nooit.” Als je dat maar lang genoeg herhaalt, dan wordt het de waarheid. En dat wil ik niet. Ik wil me omringen met het positieve, ik heb al genoeg negatieve ervaringen. Maar hoe ga ik dat doen?

wc

“Je onthoudt niet wat er eigenlijk gebeurt, maar je beleving er van” zei een wijs mens eens. Lees maar een paar keer terug, ik moest de zin ook herkauwen. Toen ik hem snapte ging ik de proef op de som nemen. De beleving kon ik proberen te beïnvloeden. Ik wilde mijn positieve rol benadrukken. Omdat mijn geheugen als een zeef was, schreef ik het op. Dan vergat ik het tenminste niet. Ik plakte het blaadje daar waar je steeds terugkomt: de wc. Tijdens het plassen las ik iedere keer de goede daden en dat voelde goed voor mij.
Het blaadje was ook door mijn bezoek te lezen. Oeps, daar had ik niet aan gedacht. Maar ze begonnen er positieve dingen op te zetten en spraken erover als ze van het toilet afkwamen. En zo ontstond er een gesprek over positiviteit. En dat werkt besmettelijk, voor je het weet is er een sfeer van positiviteit in mijn huis, in de straat, de stad en ten slotte wereldvrede. Proef gelukt!

Nu is wereldvrede misschien wat overdreven, maar ik ben langzaam meer in balans gekomen. Is het ook wat voor jou? Of heb je een andere manier gevonden? Ik ben benieuwd naar jouw reactie!

Gecorrigeerd door Suzanne Rietveld