Eric zit tegenover me op het terras. Zijn vriendin Andrea, die al 31 jaar bij hem is, zit naast hem. Hij heeft 3 jaar geleden een life-event meegemaakt. “Ik was gaan hardlopen en stond na afloop in de douche. Toen kreeg ik toch een koppijn! Niet te geloven. Maar ik liep daar mee door, niet wetende wat dat was. Het was de tijd van het jaar dat er griep heerste en die had mij ook al te pakken gehad dus ik dacht dat zal wel een na-verschijnsel zijn. Ik douchte door maar na een tijdje had ik zo’n pijn dat ik tegen een muurtje eventjes flauwviel. Achteraf een voorbode, maar dat wist ik toen nog niet. Ik kwam al snel bij maar ik had niemand om te roepen. Ik belde maar de muziekschool en kreeg daar het advies om 112 te bellen.

hoofdpijn

De ambulance kwam even later en een vriendelijke verpleger constateerde dat ik hoofdpijn had en maar onder de wol moest kruipen. Hij liet me met een geruststellend woord achter in mijn huis. Een paar dagen later ging ik vreemd praten. Ik had visioenen, bijvoorbeeld van een aap die een schilderij op de muur maakte. Waarom ziet niemand dat? Om een lang verhaal kort te houden: ik had links een hersenbloeding en moest als de sodemieterij geopereerd worden”.

taal

Gelukkig is het (weer) een makkelijke prater en een vriendelijke man. Hij zegt vaak “geflipt’ als hij iemand bedoelt die in de war is, bijvoorbeeld hij zelf. En ‘grote smurf’ als hij iemand belangrijks bedoelt, bijvoorbeeld de neuroloog of professor Scherder. “Toen hebben ze een titanium ring om het bloedvat gezet zodat de bloeding stopte. Maar ze hadden mijn taalcentrum geraakt”.

oor

Andrea vertelt dat hij na de hersenbloeding ook nog als reactie een herseninfarct kreeg. De vaten in zijn hoofd gingen samentrekken. Ook dat nog. Zij vertelt verder. Over een oorsteking die hij toen had. Hij kon niets zeggen en hoe hij ook gebaarde zijn temperatuur werd ieder uur gemeten met een oorthermometer. Heel pijnlijk.

geluid

“Na een maand werd ik uit het ziekenhuis ontslagen en kwam ik in het revalidatiecentrum terecht. Dat was ellende. Ik kreeg een oude mevrouw naast me en die keek tv, het volume stond hard. Ik werd daar gek van, maar kon niets zeggen. De woorden waren er gewoon niet meer. Zo frustrerend”. Ik denk dat ik het weet, communicatie is leven denk ik wel eens.

leren

“De revalidatieperiode was moeilijk, ik was blij dat ik daar wegging na een jaar. Ik was alle patiënten zo zat. Ik was en ben gitarist. Ik ben gek van flamenco. Vroeger toen ik les had speelde ik zo mee, nu kan ik dat niet meer. Maar ik heb geoefend, vooral met concentreren en het helpt een beetje. En ik kan moeilijk Engels praten, maar gek genoeg kan ik wel Engels zingen! En ik kan alleen liedjes zingen als ik de tekst voor me heb”. Ik vertel over mijn lezingen, hoe ik die voorlees, omdat ik nog geen drie regels uit mijn hoofd kan leren.

dubbel

“Ik heb nu wat spannends. Een man zag mij op een camping wat tokkelen en dat beviel hem zo dat hij me vroeg voor zijn bruiloft. Ik ga weer optreden! Daar voel ik mij dubbel over. Aan de ene kant ben ik daar heel trots op. Ik heb het helemaal zelf gedaan! Maar aan de andere kant ben ik een beetje bang. Bijvoorbeeld, ik ga een paar liedjes uit mijn hoofd leren. Weet ik die straks nog? Daar ben ik onzeker over”.

zang

Een paar weken later spreken we weer af. Ik ben benieuwd. Hij vertelt: “Ik ben een week van tevoren met Andrea de boel gaan verkennen. Dat scheelt zoeken straks. Even de sfeer opsnuiven. Op de dag zelf heb ik een goede positie ingenomen. Het is goed weer dus ik sta buiten. Ik moet mij eerst concentreren, dat lukt wonderwel. Ik begin te spelen, zonder zang heb ik afgesproken. Ik speel een paar deuntjes, de mensen praten door. De muziek vervliegt en ik zet de versterker wat harder. Het helpt ook niet. Dan doe ik de stoute schoenen aan, pak mijn microfoon, zet de versterker op zijn hardst en ik ga toch zingen”. Om een lang verhaal kort te maken: alle mensen gingen uit hun dak en zongen luidkeels mee.

held

Het was een succes! In een paar weken stevig oefenen van een man die de tekst voor zich moet hebben tot een man die “als Miss Montreal” even op gang moet geholpen worden.,. Van een man die zich niet kon concentreren tot een man die niet uit zijn ‘zone’ is te krijgen. Plasticiteit in beeld. Wie weet kan het met mij ook nog wat worden…