Marijke ‘botox’ Helwegen (deel 1 van 2)
Daar gaat de wekker, het is zeven uur. Over een uur staan de werkmannen hier om mijn tuin te egaliseren. De tegels liggen zo schots en scheef dat ik daar maar niet meer kom. Als ik mijn wekker (mobiel) toch vast heb kijk ik meteen even wat mijn Facebook-lotgenoten te melden hebben. Een lotgenoot wil weten wat botuline betekent. Daar reageer ik op want ik beschouw me als veteraan als het gaat om het veroveren van botoxland. Nog meer dan Marijke Helwegen in haar gezicht heeft laten spuiten. Ik ga terug in de tijd…
Kruis
Ik heb een soort kramp in mijn buigspieren van de verlamde arm en hand. Ik Google, het blijkt een spasme te zijn. Dat hebben bijna alle CVA-ers die eenzijdig verlamd zijn. En het wordt steeds erger. Als ik loop staat mijn arm zo krom dat mijn hand tegen mijn kruis schurkt. Gek gezicht als ik op straat loop. Straks gaat het verder en ga ik voortdurend over mijn kin wrijven. Ik zie me al lopen als een Griekse filosoof. Ik besluit naar de revalidatie-arts te gaan.
Botuline
Mijn arts legt de voor- en nadelen van botuline uit. Het is een tijdelijke spierverslapper. IJdele mensen gebruiken het om rimpels weg te spuiten. Bij mijn arm moeten de buigspieren wat dimmen. Na ongeveer 6 maanden werkt het langzaam uit. Eerst moet het effect helemaal verdwijnen voordat er een nieuwe spuiten in kunnen. Ik besluit om het één keer te proberen.
Spuiten
Twee weken later ben ik aan de beurt voor mijn eerste botox-shot. Omdat ik niet zo van het prikken ben opper ik een verdoving. Dat kan niet want de arts moet het effect ter plekke meten met nog een naald met kastje waar een stroompje door gaat. Het effect is te horen aan het geluid dat het kastje maakt. Hij legt uit dat het niet goed is als de naald in een bloedvat komt. En dat het weleens pijn kan doen;hij verontschuldigt zich van te voren. Hij voelt mee. Hij heeft niet overdreven… Eerst prikt hij in de spier ter hoogte van mijn elleboog. Het gevoel is vervelend maar nog dragelijk. Hij excuseert zich steeds als hij weer een prik geeft.
Pijn
Dan gaat hij in mijn pols prikken en verontschuldigt zich weer van te voren. Hij zit niet goed met de naald en gaat roeren in de pols met de naald. Ik kan een zeikerd zijn maar ik heb nog nooit zo’n pijn gehad. Ik schreeuw het inwendig uit en er ontsnapt een ‘au’ aan mijn mond. De arts schrikt zich een hoedje. “Dat is meer dan pijnlijk” kreun ik. “Sorry, sorry, sorry”zegt de arts. ”Ik wil u geen pijn doen, maar het moet wel eens. Als u hier weer weg bent is het over. Ik kan er ook niets aan doen. Als ik een toverstaf had gebruikte ik hem nu”. En ik geloof hem. Hij voelt blijkbaar meer figuurlijk de pijn.
Eureka?
De volgende dag begint het te werken. De strekspieren ontspannen zich en de arm en hand worden rechter. Niet meer ongewild krabben aan mijn kruis. Eureka! Een paar maanden lang ben ik in de hemel, totdat de spieren langzaam verstijven. Het is pas 4 maanden als ik bel voor een nieuwe afspraak met mijn arts. Hij legt me uit dat hij wat meer botuline in de spuit zal doen en dat daarmee de injecties wat langer werken. Tevergeefs, weer 4 maanden later zit ik weer bij hem. Blijkbaar went mijn lichaam snel aan de botuline en hij geeft mij de maximale doses. Na drie maanden zit ik weer bij de arts.
Optellen en vermenigvuldigen
Ik zeg: “Ik word minstens 80 heb ik besloten. Afgerond dat is nog 30 jaar leven. Bij mij werkt een botoxinjectie ca 3 maanden, dus 4 per jaar. Vier keer 30 jaar is 120 keer. Ik moet circa 10 prikken per keer. Als de naald er in zit tel ik mee het roeren van de naald om alle plekjes van een druppel botuline te voorzien. Dan moet ik 1200 keer die gloeiende pijn verdragen. Wat voor alternatieven zijn er nog?”
Paradijs
Ondanks mijn kleinzerigheid besluit ik voor grof geschut te gaan, hierover volgende week meer. Nu eerst koffie zetten voor de werkmannen, die van mijn tuin een paradijsje gaan maken (wordt vervolgd).
ohh..ja, helemaal herkenbaar. Ik loop er ook tegen aan te hikken. Niet durven is niet de goede omschrijving. Ik probeer het elke keer zolang als mogelijk uit te stellen. Botoxen is een voor mij een kunst, 8 van de 10 keer gaat het “goed”. Maar dan komt het zgn. “roeren”………..ohhhhhhhh…!!! Dáárom bel ik nog niet met “De Hoogstraat” voor een nieuwe afspraak. Toch kom ik er ook niet onderuit hoor…….ppffffff….!! Nog een weekje wachten maar. ;-))
goeie zondag verder.
Theodoor ’14
Zie deel 2 met radicalere maatregelen!
ik vind het vreemd om te lezen dat je er pas later last van hebt gekregen, ik weet niet hoe het in het echte begin was, maar ik heb in de eerste maand na de bloeding al botox in mijn schouder gehad daarna hoefde het niet meer omdat de 4x daags baclofen plus oefeningen genoeg was om m soepel te houden. Voor de botox zat mijn linker hand als bvuist in mijn nek, langzaamaan is het beter geworden nu hangt hij zonder medicatie in mijn kruis, behalve als ik me inspan dan wordt de spasme sterker en kruipt hij omhoog.
ik heb maar 1 keer botox gehad en ook 1 keer fenol in mijn kuit tegen de clonus(ongewenste spierspanning) in mijn linker kuit. toen gebruikten ze ook die electroden, voordeel van fenol is dat het de zenuw aanpakt en tot een jaar werkt.
http://www.dehoogstraat.nl/images/products/40/folder-fenolinjectie.pdf
Maar gelukkig hoef ik dat allemaaal niet therapie en spalk werken afdoende.
ps. hebben jullie ook dat je meer verkrampt als je gaapt?
Iedereen reageert anders. En over die ps vraag: Mijn vriendin neem je niet meer in de maling als ze een verhaal vertelt dat mij niet zo interesseert. Dan ga ik 2 van de 3 keer gapen. Mijn goede kant weet dat nog te verbloemen, maar mijn verlamde arm strekt zich helemaal uit tot de top van mijn vingers.
Ik krijg tabletten om de spieren te verslappen ze beginnen niet aan spuiten(gelukkig)
Gelukkig, het is heel pijnlijk.
Het is zelfs zo erg dat ik (partner van) soms verbaasd naar mijn arm kijk, omdat hij niet omhoog gaat als ik gaap. Het leukste is het als de arm van mijn partner tegen me aan ligt als hij gaapt. Keer op keer tuin ik erin en denk ik dat hij mij streelt. Tot ik ineens zie welke arm het is.