Kerstgedachte…
‘Jaarlijks moet ik de kerstellende trotseren’. Ik schrijf aan mijn blog. De TV staat zachtjes aan, zoals de radio altijd aan stond in mijn ouderlijk huis. Mijn ogen dwalen af naar het scherm. Hij gaat plotseling naar een andere zender, ik heb hem blijkbaar zo ingesteld. Mijn korte-termijn-geheugen laat mij in de steek. Wat heb ik nu weer ingeprogrammeerd dat ik wil zien. Tijd voor Max begint. O ja, stom, daar is Geert.
Geert
Er is letterlijk en figuurlijk een ‘hoofdrol’ voor hem, Chin en haar zonen ingeruimd. Hij heeft een traumatisch hersenletsel opgelopen tijdens een fietsongeval in Frankrijk. Nu kan hij bijna niets meer zelf, zelfs niet spreken en hij zit in een rolstoel. Maar hun liefde is zo groot dat Chin hem zelf verzorgt. Weg carrière, hallo liefde met een grote L. Hoewel ik hen persoonlijk ken en wel eens blogde over hen val ik toch stil van het verhaal. Beelden zeggen meer dan 1000 woorden zeggen ze wel eens. Daar heb ik niets aan toe te voegen (zie hier onder aan het fragment van Geert).
Lichtjes
Maar terug naar de dagelijkse realiteit. Ik moet nog een blog afmaken. Thema: Kerstellende. Ik denk dat van vroeger komt. ‘Kerst’ stond gelijk aan ‘stress’. Vader die de kerstboom optuigde en, hoe voorzichtig hij het ook deed, één op de drie ballen liet stuk vallen. Daar werd hij heel chagrijnig van. En dan de lampjes nog. We hadden op een gegeven moment wel zes sets lampjes. Straks wordt duidelijk waarom. En op het moment suprême deden ze het alle zes niet.
Stress
En dan met mijn vader alle lampjes aandraaien. Sets raakten in de knoop, ‘welke lampjes heb ik nu gehad’, ‘ligt het wel aan een losse lamp of is dit lampje stuk’ etc. Het ging altijd verkeerd, waarop mijn vader een zevende set kocht. En de vorige zes niet weggooien hè. Dat vond hij zonde. Moeder zaliger die het te dure vlees liet verbranden en daar een humeur van kreeg waar dat van mijn vader bij verbleekte. En daar zat ik tussen. Mijn familie was lief, maar met Kerst kwam er te veel stress in Huize Vroom. Ik besloot dat Kerst een ellende was en de boom lelijk.
Kerstcadeau
Los van alle voorbereidingen was Kerst voor een kind niet leuk. Met mooie kleding met een op-clip-strik twee lange dagen het ideale kind spelen, terwijl ik alleen maar naar buiten wilde en voetballen. Mijn ouders waren lieve mensen en zij probeerde mij te lijmen met cadeautjes, die je trouwens van de Lieve Heer pas de tweede Kerstdag mocht openmaken. En spelletjes, maar tevergeefs. Je mocht ook niet ongevraagd aanbellen bij een vriendje, dat ‘hoorde niet’. En de muziek. “Blijf maar dromen over een witte kerst Bing Crosby”, dacht ik, “ik wil bands als ‘The Sweet’ en ‘Mud’ horen op de radio!
Willem
Ik blog verder, maar de TV blijft trekken. Daar heb je Recht uit het Hart. Verrek, weer een programma met een NAH-er. Even kijken. Willem Philipsen, een professioneel gitarist, vertelt zijn verhaal. Hij heeft ook een beroerte gehad, en is ook halfverlamd. Hij kijkt vooral vooruit, lijkt een beetje op mij.
Leven
“Ik vind mezelf wel een beter mens geworden” zegt hij. En voegt daaraan toe om het licht te houden: “Vooral mijn rechterkant!” Hij zei ook: “Ik maak me niet zo druk meer”. Die heeft hij van mij gepikt. Ik maak me ook niet zo druk meer, zelfs met Kerst. Deed iedereen dat maar. Als je gehandicapt wordt kan je, na de revalidatie waar je nog hoop hebt, er toch niets aan doen. Verspilde energie. Het leven is te kort om lang te rouwen. Ik leef weer, met veel plezier en lach om mijn onvolkomenheden, zoals mijn beperkingen. Iedere dag. Dat gun ik iedereen.
Kerstmuziek
Tweede kerstdag vier ik in het gedecoreerde huis van mijn vriendin maar zonder kerstmuziek. Kerst is een uitzondering op ‘mij niet meer druk maken’. Dat compromis hebben we, na lange onderhandelingen, bereikt.
Vrolijk dingesfeest!
httpv://www.youtube.com/watch?v=6Wug7LYSoS0&feature=youtu.be
httpv://youtu.be/wE88rCfpUG0
dit jaar vier ik kerst bij mijn nieuwe vriend. Zijn vrouw Bernadette is vorig jaar februari , drie dagen na de geboorte van mijn eerste kleindochter, overleden. Zij was mijn beste vriending. Sinds 6 maanden hebben wij een relatie. Hij vond, nadat mijn boom in elkaar was gezet, op zolder ook nog een doos met een boom en ballen. Dan zetten we ze allebei op, was zijn reactie. De man die nooit iets van kerst wou maken, heeft nu twee kerstbomen in huis staan. De ene boom is voorzien van mijn ballen, de andere een combi tussen de ballen van mij, mijn moeder, mijn oma en van Bernadette. Zo maakt ze toch nog deel uit van ons. Eerste kerstdag komen mijn ouders en dochter met ondertussen twee kleindochter gezellig bij ons eten. Lekker makkelijk gourmet. Ga het mezelf natuurlijk niet moeilijker maken.
Fijne feestdagen iedereen.
Weer een prachtig verhaal!
Ik wens jullie een gelukkig, mooi en stralende 2015!
En we zien elkaar in februari.
Gelukkig hadden we vorige week al net voor je langs kwam het hele huis in heerlijke kerstsfeer gebracht 😉
Gelukt hoor Siemon! Een warme glimlach rond mijn mond. Stressvrije, gezellige feestdagen en veel goeds voor het nieuwe jaar gewenst.
Hoi simon, mooigeschreven en zo herkenbaar, bij ons staat de boom ook reeds in volle glorie een tip voor je probleem met de lampjes, doe ze aan voordat je ze in de boom doet, dat zoekt veel makkelijker naar het muitende lampjeen voorkomt frustratie achteraf,
Van mij een hele fijne stress loze kerst toegewenst, en alvast het bestegewenst voor 2015 , blijf zo doorgaan!!
Herkenbaar de taferelen van ouderlijk huis, alleen tuigde mijn moeder de boom op met hulp van ons kinderen.
We mochten zelf onze eerste kerstbal kopen, met de afspraak niemand komt aan de kerstboom als hij af is, want dan kan er een bal vallen. En raar genoeg werkte dat truukje.
Ook ik heb dat met mijn kinderen gedaan en ook dat werkte .
Nu dit jaar de boom weer opgetuigd (van moeders geleerd dat dat vrouwenwerk is) vol met mooie herinneringen, want ik mocht de oude kerst troep van mijn moeder erven, de anderen hadden geen belang bij die oude meuk….
Nu staat de boom in volle glorie met alle oude ballen van toen en de kaarsverlichting van nu de gamma:) maar net zo mooi. Prettige feestdagen Siemon en familie en lezers van deze geweldige BLOG hoop dat er nog vele volgen.