Het resultaat telt!
Gastblog van Mirjam Kats, 42 jaar, die op 30 juli 2015 drie SAB bloedingen[1] kreeg en als complicatie een waterhoofd. Vier weken in het ziekenhuis gelegen en daarna 9 maanden gerevalideerd in Rijndam Revalidatie Centrum. Fysiek is ze hersteld maar cognitief is ‘het een puinhoop’, zoals ze zelf zegt. Ze is sinds 30 juli 2017 volledig afgekeurd door het UWV en krijg nu een uitkering. Ze woont samen met haar dochter Natasja (19 jaar) die een MBO studie volgt.
En dan vraagt Siemon Vroom, of ik een blog wil schrijven voor zijn website weerhandig.nl. Owww leuk, doe ik even, zei ik spontaan. Uhhm even?! bedacht ik enkele seconden later. Dat kan ik dus wel EVEN vergeten. Het goed formuleren van zinnen en zonder taalfouten is na mijn SAB-bloedingen een leuke uitdaging. Met deze tekst bijvoorbeeld 10 dagen bezig geweest telkens 5 minuten en dan 1 uur rust, maar het resultaat telt !
Tenen
Siemon stuurde een mail, waarin stond waar de blog zoal over mocht gaan, over waar ik tegenaan liep. Nou daar kunnen we kort over zijn. Ik loop tegen mijzelf aan. En dat is schrikken kan ik u vertellen. Bij de meest simpel ogende dingen gaan mijn tenen krullen, mijn hersenen raken in de klit en ik raak van de leg.
Wasmachine
De eerste keer de wasmachine aanzetten bijvoorbeeld. En dan vraagt mijn mams heel lief, lukt dat wel meis?! En antwoorde ik heel stoer, ja tuurlijk! ik heb er serieus een uur voor gezeten op een krukje met een glaasje water in mijn hand, voor ik de wasmachine aan de praat kreeg. Ik had werkelijk geen idee meer waar de waspoeder en de was in moest en welk knopje waarvoor was. Boos werd en word ik dan niet, maar wel intens verdrietig omdat ik altijd een hele zelfstandige zelfredzame vrouw was. Er was werkelijk niets te bedenken wat ik niet kon , nou ja bijna niet dan. Ik kon en kan nog steeds geen biefstuk bakken, maar een gehaktbal is ook lekkerder (maak ik iedereen hier wijs ) (lachende smiley)
Resultaat
Een kaartje sturen naar een vriendin, omdat ze ziek was gaat ook niet meer zoals ik gewend was, maar je wordt vanzelf vindingrijk. Ik had werkelijk geen idee hoe ik een adres op de envelop kreeg en daarom heb ik het eerste jaar na de crash in mijn bovenkamer erg veel gebruik gemaakt van Hallmark. De website leidt je precies door het proces van invullen en de ontvanger is zo blij dat je aan ze denkt. Ook hierin denk ik dan: het resultaat telt .
Tijdsbesef
Ik maak de mensen om heen gewoon wijs dat éénpansgerechten heerlijk zijn, net als ovenschotels. En dat zijn ze zeker, maar eerlijkheid gebied te zeggen dat ik vier pannen op het fornuis niet meer kan hanteren. Door gebrek aan tijdsbesef is de ene helft nog niet gaar en de andere helft aangebakken. En mijn hersens in de klit omdat ik teveel van mijzelf cognitief vraagt, en dan zo teleurgesteld in mijzelf dat ik daar niet aan begin. Als we wel meerdere gerechten willen eten dan vraag ik hulp van mijn dochter of van degene die bij mij is.
Moet? Ik? Nu?
Ik denk liever in mogelijkheden dan in moeilijkheden dus als ik iets moeilijk lijkt te gaan worden, ga ik opzoek naar hoe ik wel mijn doel kan bereiken of doe een beroep op mijn externe geheugensteunen zoals mijn dochter, zussen, broer, moeder andere familie leden of vrienden.
Bij bijna alles kun je je de vragen stellen:
MOET ik het doen.
Moet IK het doen.
Moet ik het NU doen.
Probeer dat eens en hopelijk word je er gelukkiger van. Ik wel.
[1] Een subarachnoïdale bloeding is een hersenbloeding in de hersenvliezen tussen de hersenen en de schedel.
Hallo Mirjam,
Ik heb je toen je nog goed was als hulp gehad. Ik heb ook een NAH.
Toen later hennik je in het Rijndam leren kennen. Ik zat daar op zwemmen en jij werd daar gerevalideerd. IK hoop dat je me nog wel herinnerd. Het gaat met mij al weer een stuk beter. Niet zo goed als voorheen. Ik heb Siemon in de Rijndam leren kennen. Daar komen we bij elkaar eens in de twee maanden bij de hersenafdeling. Dat is erg leuk.
Ik heb je daar nog niet gezien.
Groetjes Irene bugter
ha irene
ja tuurlijk ken ik je nog ,ik weet nog dat ik bij je kwam toen je net thuis was gekomen. ik vond en vind je nog heel dapper en stoer.
en ook later toen ik je weer zag in rijndam op ik meen maandag dat je dan ging zwemmen daar met een paar anderen, ik ben toen nog zoals beloofd wel wezen kijken bij je maar kon de ingang naar het zwembad niet vinden (mede door erg slecht zicht) ik heb toen bij het raam gestaan en naar je gekeken ,de schittering van het water gaf mij toen een raar gevoel in mijn hoofd ,later begreep ik dat dat overprikkeling heette .top dat het goed met je gaat ,maar niet zo goed als voorheen zeg je?! terug val gehad ? toch niet weer een hersenbloeding he 🙁 . ik raak snel overprikkeld erg laag in energie en mede door slecht gehoor vermijd ik bijeenkomsten. mogelijk gaat mij dat in de toekomst wel lukken lieve groetjes mirjam
Wat herkenbaar!!!! En dan vooral dat van van die wasmachine! Ik had een webshop en en zat hiervoor zowat 24 uur per per dag achter de p.c. Na mijn hersentumor vroegen ze bij het revalidatiecentrum of ik de p c. aan wilde zetten me me me laten zien wat ik zoal deed met die webshop. Ik wist toch niet meer hoe ik hem aan moest k krijgen…… ik was net een aapje die een voorwerp aan alle kanten b bekeek. “Hoe gaat zoiets aan”…..???? En ook dat eten,hè? Heeeeel herkenbaar, maar ook ook dat we niet bij de pakken neer gaan zitten en en het wel op een andere manier proberen wat vreselijke moeheid tot gevolg h heeft, maar zodat je wel het gevoel krijgt van van…. dat heb IK voor elkaar gekregen!
dank je wel voor je lieve reactie. dat van de pc is ook zo herkenbaar.het eerste jaar was ook mijn zicht maar 30 % dat maakte het nog spannender ,maar met een vergrootglas en leesliniaal en gebruik maken van mijn externe geheugensteunen (familie en vrienden) kwam ik ver ,mijn zicht is nu wel weer 100 % gelukkig . hopelijk is het bij jou ook beter gegaan met de tijd en heb je je webshop kunnen voortzetten.
Nee Mirjam. Mijn webshop heb ik ik nog steeds dicht. Wel ben ikik hobbymatig weer dingen gaan maken, alleen dan in een heel langzaam tempo! Geeft heel veel veel v voldoening hoor, dat ik dit uiteindelijk weer zelf kan….. En er zit geen werkgever achter je je broek a aan he en als ik moe ben stop ik gewoon om de de volgende dag weer ve verder te gaan! X
wat spijtig , maar ook verstandig om je web shop dicht te houden. en nu hobbymatig dingen maakt . wie weet wat de toekomst jou mag brengen ,ik hoop veel goeds x
Goed geschreven. Laat zien dat het een duidelijke en verdrietige toestand is, maar met de ‘vrolijke’ noot ertussen hou je het luchtig en positief. Knap gedaan.
Ik wacht op je volgende blog!
dank je wel voor je reactie ,mijn motto is :lachend hou je het langer vol 😉 of er vervolg komt is nog even afwachten ,van siemon krijg ik wel de ruimte dit te doen. maar ik schrijf graag over dingen die velen van ons treft. waar we mee kunnen worstelen maar ook mee leren dealen .
wat heb je dit mooi opgeschreven, knap hoor, mensen om ons heen snappen niet, hoe lastig de dingen zijn, ik vond het moeilijkst het accepteren, dat je niet meer ben die je was, ik b.v. altijd sportief, lachen lol maken, en dit alles in een x weg, maar we zijn sterk, en zijn nu vrienden geworden, toch ook weer een voordeel. Harry je vriendje xxx
dank je wel harry ,ondanks dat we veel hebben moeten inleveren, zonder het letsel hadden we elkaar nooit getroffen op het web. dat was dan wel lekker rustig voor je geweest natuurlijk LOL .spijtig dat je herkenning erin vind , als dat niet zo was dan was je nog fris en fruitig x