Druk, drukker drukst!

Heb jij dat ook wel eens? Dat je je opmaakt voor een drukke tijd? Een paar verjaardagen achter elkaar kan al killing zijn. Of de feestdagen, waarom moeten die allemaal achter elkaar gepropt worden? Je bent de ene Sinterklaas nog niet vergeten staat de andere Kerstman al voor de deur en als klap op de vuurpijl heb je ook nog Oud en Nieuw. Als ik aan de macht kom… Ik maak mij nu ook op voor een drukke tijd. Ik moet in 4 dagen tijd 3 lezingen maar liefst geven. Aan de ene kant fantastisch, kan ik ook een keer een lekkere biefstuk afrekenen bij de lieftallige caissière. Aan de andere kant wordt er wel veel gevraagd van mijn uithoudingsvermogen (door de afasie). Ik moet maar spraakvitamientjes gaan kopen, maar waar? Als je suggesties hebt dan hoor ik het wel.

Weegschaal

En dan die verschillende doelgroepen. In het afasiecentrum Aalsmeer heb ik te maken met lotgenoten die niet zo’n mazzel hebben en bijna geen woord uitbrengen. Het kan altijd erger, ik lijk wel een zondagskind vergeleken met hen. Maar tegelijkertijd denk ik dat je mensen niet moet vergelijken. Er is niet een weegschaal wie het ongelukkigst is. Ieders verdriet en geluk is echt voor hen, en voor mij dus ook. Ik weet zeker dat een gedeelte van hen een gelukkig leven leiden, net als ik. Nu de rest van de wereld nog.

Dreiging

Ruim 24 uur en 200 kilometers verder ben ik bij Lieky van der Velden op bezoek, die maandelijks een grote groep met NAH-ers in Kerkrade verwelkomt. Laatst waren er 60 man, wel even mijn handsfree microfoon meenemen dus, want voorlezen en een microfoon vasthouden met één werkende hand is moeilijker dan je denkt (half-verlamd). En om nu achter een microfoon te gaan staan is zo passief. De mensen moeten wel wakker blijven dus ik loop zo nu en dan rond en dreig ze een vraag te stellen als ze indutten, zo houd ik ze wel bij de les ;-). Even onder ons: dat doe ik nooit hoor, de dreiging is al genoeg met de gemiddelde NAH-er, iets met moeilijk kunnen schakelen, waar ik ook last van heb, maar niet verder vertellen hoor!

Trauma-heli

Ik sluit 48 uur later af bij de EHBO-ers van de Beemster. Een hele actieve club die na hun jaarvergadering altijd iemand hebben die een interessante lezing kan houden, zoals vorige jaren een voorlichter van het epilepsiefonds en een arts die met de trauma-heli meevliegt. Nu ben ik aan de beurt, benieuwd of ik daarover heen kan. En daarna heb ik mij voorgenomen een gewijde stilte van 48 uur in te lassen. Dus als je me tegenkomt en je praat tegen me, dan zeg ik lekker niets terug. Heb ik toch al geoefend in mijn revalidatieperiode 😉 Niet uit arrogantie, maar mijn hersenen zijn leeg en mijn stem moet boeten. Niet dat er normaal veel inzit hoor, maar dat misschien een andere keer…

Gecorrigeerd door Suzanne Rietveld

PS  Heb jij het wel een drukker dan je eigenlijk wil en wat doe je daaraan? Meld het hieronder, misschien kunnen anderen en ik er iets van leren!